صفحه اصلی

دانش زبان شناسي با گذر از دوره هاي پرفراز و نشيب قرون متأخّر، در قرن بيستم شاهد تحوّلات سريع و گسترده بود. چالش هاي فراواني در راه تثبيت زبان شناسي به عنوان يک علم پيش آمد و ديدگاه هاي مختلفي در تأييد يا ردّ آن  ارائه گرديد. تفکيک زبان شناسي از ديگر دانش ها نظير فلسفه، مردم شناسي، ادبيات و جامعه شناسي مدت ها مورد بحث و اختلاف نظر بود. در عين حال همچنان که زبان شناسي راه استقلال را مي پيمود، به تدريج زبان شناسان زمينه هاي مشترک زيادي بين زبان شناسي و همه اين دانش ها و حتّي دانش هاي نوظهور همچون رايانه، عصب شناسي، پزشکي و صوت شناسي مي يافتند. و اين سرآغاز انقلاب هاي خاموش در عالم زبانشناسي بود. زبان شناسي آن چنان با شاخه هاي مختلف علوم پيوند مي خورد که ديگر کمتر ساحتي يافت مي شد که دور از دسترس زبان شناسان بلندپرواز جلوه نمايد. اکنون پس از عبور از اين دوران پرهياهوي گذار و تثبيت، لازم است پژوهشگران اين رشته با نگاهي به دستاوردهاي گذشته، نقشه راهي براي مطالعات آينده خود ترسيم کنند و به ويژه نسل جوان و مشتاق پژوهشگران جوان را به سمتي هدايت کنند که پاسخگوي نيازهاي علمي و عملي حال و آينده جامعه باشد. از این رو، اولین کنگره بین المللی زبان شناسی و ادبیات خارجی در دهم بهمن ماه 1394 در مرکز همایش های بین المللی دانشگاه شهید بهشتی تهران با هدف تبادل و به اشتراک گذاری تجارب و نتایج تحقیقات دانشمندان برجسته دانشگاهی، پژوهشگران و محققان در مورد تمام جنبه های زبان شناسی برگزار شد و به بحث جدید ترین نوآوری، روندها، نگرانی ها و چالش های عملی و ارائه راه حل برای محققان، پزشکان و مربیان بین رشته ای پرداخت.